PIRINAČ

Kultura pirinča pojavila se pre 5.000 godina u Kini i Indiji. Azija proizvodi 91% godišnje svetske proizvodnje pirinča. Kina (sa 35% godišnje svetske proizvodnje pirinča) i Indija (sa 22% godišnje svetske proizvodnje pirinča), dominiraju godišnjom svetskom proizvodnjom pirinča, ostavljajući za sobom, Indoneziju (sa 9% godišnje svetske proizvodnje pirinča), Vijetnam (sa 5% godišnje svetske proizvodnje pirinča), Tajland (sa 4% godišnje svetske proizvodnje pirinča), Burmu (3% godišnje svetske proizvodnje pirinča) i Japan (sa 2% godišnje svetske proizvodnje pirinča).

Agrotehničke mere i ostvareni prosečni učinak veoma su različiti i iznose na videlo uslove i sposobnost za proizvodnju u zavisnosti od države. Međunarodna razmena pirinča (sa 3,6% godišnje svetske proizvodnje pirinča) je mnogo skromnija od međunarodne razmene kukuruza i pšenice. Više od polovine međunarodne razmene pirinča, obavlja se u regionu Azijskih država. Najveći izvoznici su Tajland (27% godišnjeg svetskog izvoza pirinča), Vijetnam (18% godišnjeg svetskog izvoza pirinča) i Indija (12% godišnjeg svetskog izvoza pirinča). Mnoge države su deficitarne u pirinču, ali nema velikih uvoznika. Afrika uvozi – 17% godišnje svetske proizvodnje pirinča, Evropa – 7% godišnje svetske proizvodnje pirinča, dok je Južna Amerika u ravnoteži (godišnja proizvodnja pirinča je dovoljna za potrebe sopstvenog stanovništva). Severna Amerika postala je izvoznik (sa 5% godišnje svetske proizvodnje pirinča) na međunarodnom tržištu, zahvaljujući strategiji komercijalizacije SAD, proizvodima pakovanim i klasiranim prema kvalitetu i vrsti, na koje se nailazi u Evropi.